W artykule analizowane są główne wątki powieści „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza, a także ich znaczenie dla krytyki społecznej. Autor szczegółowo omawia relacje międzyludzkie, ukazując złożoność i dysonans występujący między bohaterami, jak również elementy ucisku, manipulacji i przemocy psychicznej, prowadzące do absurdalnych związków międzyludzkich. Dodatkowo analizuje postać Joeya jako symbol degradacji, służący Gombrowiczowi do eksponowania absurdalności codzienności oraz bezsensowności działań jednostki pod presją społecznych konwenansów. Ponadto, zwraca uwagę na motyw młodości i starości, który jest kluczowym elementem w utworze, ukazując młodość jako okres pełen buntu i energii, w przeciwieństwie do starości, będącej czasem rutyny i konformizmu. Całość artykułu stanowi wnikliwą analizę głębokich przesłań oraz krytyki społecznej zawartych w tej wybitnej powieści Gombrowicza.
